Blijkbaar heb je regen en sneeuw nodig om ingelijste stukken zonder weerspiegeling te kunnen fotograferen. Omdat het dit weekeinde donker weer was is dat eindelijk met een aantal stukken gelukt.

Dit borduurwerk werd tijdens de tentoonstelling door velen “needle painting” genoemd. Het lijkt daar inderdaad wel op, maar het is de japanse versie.

Dit stuk, Flower Princess, is geborduurd door Beate Pietzsch naar ontwerp van het JEC en is een fase 7 stuk van de opleiding van het JEC.

Mile High – Shochikubai.

Een fase één oefenstuk voor de JEC opleiding.

Geborduurd door één van de cursisten Japans Borduren.

Ingelijst door Cosy Corners.

Bouquet from the Heart of Japan

Ook dit is een fase één oefenstuk voor de JEC opleiding.

Geborduurd door één van de cursisten Japans Borduren.

Ingelijst door Cosy Corners.

Na 10 jaar heeft mijn portemonnee het opgegeven. Als ik hem uit mijn tas haal begin ik te strooien. Niet vreemd als je ziet hoeveel kleingeld ik altijd meesjouw. Tijd voor een nieuwe portemonnee dus. Die heb ik gevonden, mooi groot, met een rits zodat ik niet direct weer ga strooien. Ik ben er blij mee.

Nu is er een ander probleem, de portemonnee past niet in mijn handtas. Heel jammer, want de tas is nog maar 15 jaar jong en nog niet helemaal uit elkaar gevallen. Ze had nog wel een paar jaar met mij op stap kunnen gaan. Op zoek naar een nieuwe handtas dus.

Nu loop ik al een tijdje na te denken over een Japanse tas die ik ooit gezien heb. Het is een tas met een lange lus en een korte lus. Je haalt de lange lus door de korte en je tas is afgesloten. Heel mooi en superhandig.

Tijdens onze open dagen was Lada bij ons te gast en zij had uiteraard mooie stoffen meegenomen. In haar voorraad vond ik 2 prachtige stoffen die ik daar heel geschikt voor vond.  Nog een avondje achter de naaimachine en ik kan weer op stap met mijn nieuwe tas, groot genoeg voor mijn nieuwe portemonnee.