Jessica de Boer - van Brouwershaven
We hebben zoveel belangstelling gehad voor de Japans borduurstukken dat we tot nu toe nog geen tijd gehad hebben om ook maar één foto te maken. Nog geen foto’s is natuurlijk jammer maar met de belangstelling zijn we natuurlijk heeeeel erg blij.
Komende week zullen we van alle borduurstukken op de tentoonstelling foto’s plaatsen.
Daarna volgt dan nog meer informatie over cursusmogelijkheden e.d.
Nu maar even uitrusten dan kunnen we er morgen ook weer tegenaan.
Woensdagochtend kwam ik er achter dat ik een blad (patroondeel) van de papaver verkeerd gestipt had. Als ik ’s Ochtends mijn thee heb klaar staan en Gerben zijn koffie heb gebracht, mag ik graag een poosje zitten klossen. Zeker als er een project klaar moet voor een bepaalde datum geeft mij dat het gevoel dat ik de dag goed begonnen ben. Die tijd is goed besteed. Helaas ging die vlieger woensdag ochtend niet op. Eerst moest ik weer opnieuw stippen en knippen en plakken. Nu heb ik dus een stuk van het patroon met zwarte stippen, rode stippen, groene rondjes en paarse kruisjes. Is dat nog te volgen?
Het stormt buiten en na 2 uur klossen doet mijn vinger 
zeer van het spelden in drukken. Tijd om even wat anders te doen. In het ontwerp voor de tas ben ik toe aan het hart van de papaver. Het enige deel van het patroon dat ik nog niet goed heb uitgedacht. Ik ben heel benieuwd of het lukt en of het wordt wat ik in mijn hoofd heb. De rest gaat goed, de contourdraad geeft al duidelijk de verschillende bloemblaadjes aan. En straks zien hoe het werkt met de ondergrond die ik bedacht heb.
Soms is het frustrerend dat klossen zo langzaam gaat. Het mag van mij wel klaar zijn. De nieuwe ideeën voor ontwerpen staan te dringen. Afgelopen weekend op de leveranciers beurs weer aardig wat ideeën opgedaan. Er liggen wat schetsen klaar en ik zal zien wanneer ik er aan toe kom. Eerst de tas en dan zijn er ook nog wat temari die geborduurd mogen worden voor de verschillende geplande workshops. Handwerken als werk, wie had dat ooit gedacht.
Kun je niet weer een keer een workshop Torchon regelen werd mij gevraagd vorig jaar. Die workshop staat nu gepland voor oktober. Uiteraard moet er dan ook een patroon zijn en na een aantal schetsen is er nu een definitief ontwerp, een halve stippen grond en de eerste klossen hangen op het werk. Het patroon is 1 grote klaproos met in elk blad een andere grond. Het geheel komt straks op een stevige jute tas, erg handig nu je geen plastic meer kunt krijgen in de winkels.
Torchon is een mooie kant, maar je hebt veel klossen nodig. Eerst had ik bedacht dat ik smalle stroken zou maken, met in elke strook een bloem. Al ontwerpend werd me dat niet naar de zin, het leek erg rommelig. En dat is een Torchon juist niet. Daarom toch maar naar een ontwerp met meer dan 100 paren. In mijn hoofd heb ik dan altijd oplossingen voor opzet en verbindingen, nu in het daadwerkelijke kloswerk zal ik zien of mijn ideeën kloppen.
Als het mogelijk is besteed ik op zondag een paar uren aan mijn Japans borduren. ’s Ochtends, als de rest van het huis nog slaapt, ga ik lekker een poosje zitten genieten. Kopje thee in de buurt, muziekje op de achtergrond, heerlijk, die rust.
Op dit moment heb ik 3 stukken opgespannen staan. Het is al net als met mijn kantklossen, ook daar heb ik meerdere kussens in gebruik. Nu heb ik me voorgenomen om in ieder geval fase 4, het goudborduren, eerst af te maken. Eigenlijk wil ik dit stuk in Zwolle, op de Handwerkbeurs, tentoonstellen. Moet kunnen, zou je denken. Ik ben aan het laatste blad bezig en het is nog lang geen februari. Maar het gaat niet zo snel. Het is allemaal goud wat er blinkt en met een lamp op mijn werk zie ik niet meer waar de lijnen staan. Alleen met daglicht (niet te fel zonlicht) kan ik aan dit stuk werken.
Afgelopen zondag heb ik een paar uur kunnen borduren. Ik begon om 9.15 uur met het laatste stukje in het tweede blok,
5 kwartier later zat dat er in. Het was geen groot stuk, maar bij elke bocht moet je de draad laten ontspannen. Dan borduur je de hoek en nog een steek en dan mag je het zilver weer opdraaien, zodat het binnendraadje niet zichtbaar is en de wikkelingen mooi gesloten zijn. Je borduurt daarna verder naar de volgende hoek.
Bij blok 3 lijkt het dan wat sneller te gaan. Je kunt meer draad vastzetten voordat je bij de hoek bent, maar wat je ziet op de foto is toch 1 ½ uur werk. Het is goed dat het nog 4 maanden duurt voordat het februari is. Maar het wordt prachtig.
het opgegeven. Als ik hem uit mijn tas haal begin ik te strooien. Niet vreemd als je ziet hoeveel kleingeld ik altijd meesjouw. Tijd voor een nieuwe portemonnee dus. Die heb ik gevonden, mooi groot, met een rits zodat ik niet direct weer ga strooien. Ik ben er blij mee.